آب که از
سرچشمه می جوشد ، زلال و بی آلایش است . به هنگام جریان در مسیر ، کم کم ، رنگ و
بوی آن دگرگون می شود و زلالی و شفافیت خود را از دست می دهد . آلودگی اگر به چشم
دیده شود ، به خودی خود ، سبب پرهیز از مصرف می گردد . اگر به گونه ای نامحسوس با
میکروب کشنده درآمیزد ، هرچند به ظاهر صاف و زلال نماید ، خطرناک خواهد بود و با
هشدار آگاهان ، باید از آن پرهیز شود .
باورهای دینی و آموزه های مذهبی ، همانند آب روان و
شفافی می مانند که از سرچشمه زلال وحی منشا گرفته و در گذر زمان ، ممکن است به
انگیزه های گوناگون از سوی دیگر اندیشان و افراد و جریان های گوناگون ، دچار تحریف
و التقاط گردند .
از این رو ، همواره باید آموزه ها و باورهای دینی از سوی
اهل معرفت و خبره پالایش شوند . اسلام به عنوان دین خاتم و داعیه دار جهانی شدن از
همان آغاز در معرض خطر و هجوم پیرایه ها قرار داشته و از این ناحیه از سوی دوست و
دشمن زیان دیده است .
در این عرصه به ویژه در صدر اسلام ، از همه پیشتازتر
یهودیان تازه مسلمان بودند ولی در باطن به مرام خود ، باور داشتند و در نشر آن
تلاش می ورزیدند .
اینان ، آموزه های دینی خود را در پوشش حدیث ، تفسیر و … در میان مسلمانان رواج می دادند و آموزه ها و باورهای دینی را می
آلاییدند و چنان در این کژ راهه پیش رفتند که بر پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) نیز دروغ بستند و
سخنان آن بزرگوار را تحریف کردند ، که فرمود :

« کثر علی الکذابه » [1]

در زمان ائمه (علیه السلام) نیز کسانی به انگیزه های گوناگون دست
به تحریف و جعل گفتار و احادیث آنان آلودند . بدین جهت پیشوایان معصوم (علیه السلام) معیار
صدق گفتار و سیره و سنت خویش را ، قرآن دانستند و خود همواره با تحریف گران و دروغ
پردازان درگیر بودند و سعی داشتند گوهر واقعی دین را به دور از پیرایه ها به امت
اسلامی بنمایانند :

« ان فینا اهل البیت فی کل خلف عدولا
ینفون عنه تحریف الغالین و انتحال المبطلین و تاویل الجاهلین»[2]

« در میان
ما خاندان در هر نسل و عصری عادل مردانی زندگی می کنند که تحریف اهل غلو و برچسب
اهل باطل و تاویل نادانان را از چهره ی دین می زدایند . »
عالمان دین نیز که مرزبانی از باورهای دینی را در عصر
غیبت بر عهده دارند ، به دستور خدا و پیامبر و امامان معصوم (علیه السلام) باید به پاسداری
ار اسلام ناب برخیزند و آن را از هر آلودگی به دور دارند .
« در هر برهه ای مردان عادل ، بار مسؤولیت این دین را بر
دوش کشیده و تاویل اهل باطل و تحریف غالیان و نادانان را از آن دور می کنند »[3]
.
همواره عالمان دین ، در برابر تحریف و انحراف در اصول و
مبانی دین حساس بوده و با تلاش علمی ، فرهنگی و عملی ، جامعه را از هجوم موج های
سهمگین تحریف گران به دور داشته اند . از آغاز روزگار غیبت تا کنون ، با همه فراز
و فرودها ، در مسند نگهبانی از برج و باروی دین ، بزرگانی چون شیخ مفید ، سید
مرتضی ، شیخ طوسی ، عبدالجلیل رازی ، میر حامد حسین هندی ، کاشف الغطا ، علامه ی
طباطبایی ، امام خمینی ، شهید مطهری و … از اسلام ناب ، باورها و ارزش های والای اسلامی دفاع کرده و در
برابر انحراف های دینی ، شبهه ها و اتهام ها ، بسان سد پولادین ایستاده اند .

منبع: دغدغه ها و حساسیت های شهید مطهری/سید عباس میری